نظریه «میز و منو» بلینکن ناشی از جهان بینی منحصر به فرد آمریکایی است که در آن ایالات متحده از حاکم شدن قانون جنگل بر دنیا استقبال می‌کند.

این گفته بیانگر ذهنیت بازی مجموع صفر آمریکاست. طبق همین ذهنیت بود که دویست سال پیش نخستین مهاجران اروپایی در آمریکا، بومیان آمریکای شمالی را قتل عام کردند و زمین‌های آنها را به غارت بردند.

در عین حال، بیان چنین سخنانی از سوی دیپلمات‌های آمریکایی جای تعجب نیز ندارد، زیرا این اولین بار نبوده که بلینکن به چنین نظریه‌ای استناد می کند. او به عنوان وزیر خارجه آمریکا یعنی همان کشوری که چین را دشمن خیالی خود تصور می‌کند، همواره هنگام صحبت درباره چین تاکید کرده که در رقابت با چین باید «سر میز بودن» آمریکا همیشه تضمین شود. البته منظور او این است که سر میز جایی برای چین نیست و چین فقط می تواند «در منوی غذا» باشد.

این نگرش سلطه‌طلبانه نسبت به چین در واقع همان نگرش آمریکا نسبت به کل جهان و به ویژه کشورهای در حال توسعه است. این سلطه‌طلبی ایالات متحده به قدری آشکار است که یک بار نیویورک تایمز در یکی از مقالات خود نوشت: «اگر قرار باشد بگوییم که در اوایل قرن بیست و یکم یک کشور به دنبال تسلط بر جهان، زورگویی بر کشورهای دیگر و زیر پا گذاشتن قوانین است، نام آن کشور ایالات متحده خواهد بود.»

این نتیجه گیری کاملاً صحیح است و اقدامات سلطه‌طلبانه‌ ایالات متحده نظیر ایجاد تقابل، تعقیب هدف «اول آمریکا»، خروج از سازمان‌ها، معاهدات و توافق‌های بین‌المللی به نفع خود، غارت ثروت‌های جهان از جمله نفت سوریه، استفاده از همه ابزارها برای ادامه جنگ تجاری و سرکوب رقبا، سوء استفاده از افکار عمومی بین‌المللی به منظور تهاجم فرهنگی علیه سایر کشورها و بسیاری موارد دیگر بر تمام جهان آشکار شده است.

واشنگتن با این کردار خود به جهان یادآوری می‌کند: «اگر سر میز نیستید، پس قرار است در منوی غذا باشید.». آنچه ایالات متحده انتظار دارد این است که کل جهان منافع خود را برای تغذیه کردن واشنگتن و تعداد انگشت شماری از متحدانش قربانی کند.