ویروس کرونا از بهمن ماه سال ۹۸ بصورت جزیی و اسفندماه بصورت عام و کلی در ایران و تقریبا کل دنیا پدیدار شد و عزیزان، دوستان و دلبستگان بسیاری را از ما گرفت. من نیز در این ۲۲ ماه شاهد از دست رفتن بسیاری از دوستان، همفکران و عزیزان خود بودم. علی اکرمی، یکی از بهترین-های آنها بود که بر اثر ویروس کرونا ۱۱ اسفندماه سال ۹۹ جان خود را از دست داد و از سال گذشته، تنها خاطراتش مانده است و یادگارهای او.
چندی قبل آقای محمدجواد مظفر- مدیرعامل انتشارات کویر که از بزرگان عرصه سیاست ورزی، اندیشه ورزی و کتاب است، پیشنهاد داد مدیریت مجموعه یادنامه ای که به مناسبت اولین سالگرد درگذشت زنده یاد علی اکرمی منتشر می شود را بر عهده بگیرم و من نیز پذیرفتم اما متاسفانه با وجود اقداماتی که در این راستا طی سه ماه انجام شد، همسر او به دلیل تحریکات برخی مغرضان و حسودان به یکباره یادنامه ای را که به اتمام رسیده بود و آماده چاپ برای انتشار در اولین سالگرد بود را از من گرفته و به دلایل واهی مانع انتشار شد و کارها را به دیگری سپرده شد.
و اما زنده یاد علی اکرمی …

زنده یاد علی اکرمی، یک فعال سیاسی و رسانه ای و عضو یکی از احزاب اپوزیسیون بنام نهضت آزادی ایران با سابقه ای ۵۰ ساله بود. این حزب توسط زنده یادان مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی، آیت الله سیدمحمود طالقانی پایه گذاری شد. زنده یاد دکتر ابراهیم یزدی بعد از درگذشت زنده یاد مهندس مهدی بازرگان به مدت ۲۳ سال دبیرکلی این حزب را برعهده داشت. او نیز در پنج شهریورماه سال ۱۳۹۶ فوت کرد و مهندس محمد توسلی به سمت دبیر کلی این حزب انتخاب شد.
بعد از انتخاب مهندس محمد توسلی مشی نهضت آزادی که مشی اخلاقی و مبتنی بر خرد جمعی بود، کنار گذاشته شد و مشی فردی و گروهکی بر نهضت مستولی شد.
مشی که برخلاف مشی مرحوم مهندس مهدی بازرگان، دکتر ابراهیم یزدی بود و با کسالت و بیماری مرحوم دکتر غلامعباس توسلی که (در ۲۵ مهمرماه سال ۹۹ فوت شد) و همچنین کسالت و بیماری مهندس هاشم صباغیان و کناره گیری و گوشه گیری اعضای شاخص این جریان به مانند مهندس ابوالفضل بازرگان و ابوالفضل حکیمی و برخی دیگر از شخصیت های بزرگ و تاثیرگذار این جریان، دو نفر که معلوم نبوده و نیست به کجا وابسته بوده و هستند بنامهای (م. م) یا یا با نام مستعار (ح. م) و (ع. ب) که چند سالی بعنوان فعال در انتخابات ۸۸ و برنامه های آن در زندان گذراندند و طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران نباید فعالیت سیاسی داشته باشند، وارد این حزب شدند. علی شاملو- روزنامه نگار
آنها به اصطلاح قاپ دبیرکل فعلی را دزدیدند. با ترفند و برچسب زدن، بهترین یاران، دوستان و دلسوزان این حزب مانند مهندس امیر خرم، بیژن گل افرا و زنده یاد علی اکرمی را از صحنه سیاست حذف و طرد کردند. درست همانند رفتاری که جریان تندور با برخی از منتقدان و دلسوزان دارد را انجام داده اند و موجب حذف این افراد دلسوز از نهضت شدند.
یکی از همین افراد بنام ( ع. ب) به من گفت؛ مرحوم علی اکرمی مورد وثوق نیست و باید از حزب حذف شود. ماجرا از این قرار بود، ( من نشریه ای بنام چراغ روشن داشتم که امروز به پایگاه خبری تبدیل شده است) قصد داشتم از علی بعنوان یک فعال رسانه ای مشاوره و یاری بگیرم که با این گفته آقای (ع. ب) مواجه شدم.
همچنین روزی در جایی بودیم و من، در اتاقی بودم، این افراد در اتاق مجاور بودند و صدای آنها را می شنیدم. (م. م‌) یا (ح.م) به (ع.ب) می گفت؛ از سفارت انگلیس دستور رسیده است که در ارکان نهضت نفوذ کنیم و آرام آرام بتوانیم شخصیت ها و افراد با نفوذ این جریان را از صحنه خارج کنیم و خودمان قدرت را در دست بگیریم. در ادامه صحبت هایشان به افرادی همانند مهندس امیر خرم، دکتر بنی اسدی، بیژن گل افرا، علی اکرمی و … اشاره کردند و پروژه تنهاسازی مهندس محمد توسلی را اجرایی کنیم. این افراد با برنامه و دستوری از پیش تعیین شده، شروع به حذف افراد با سابقه و شناسنامه دار این جریان کردند و در کار خود موفق هم شدند.
علی اکرمی یکی از این افراد بود که به گفته آنها به دستور سفارت انگلیس با تهمت و انگ جاسوسی حذف شد. انگی که می توانم با جرات و صدای بلند اعلام کنم که به زنده یاد علی اکرمی نمی چسبید.
این افراد همانند سارقانی هستند که هنگام سرقت، می دوند و فریاد می زنند دزد را بگیرید. آنها که با اشخاص و سرویس های بیگانه در ارتباط بودند و شاید همچنان باشند، برای فرافکنی و دور کردن اذهان نهادهای اطلاعاتی و امنیتی، به اشخاص متدین، خدوم و وطن پرست کشور تهمت می زنند تا آنها را از صحنه دور کنند تا به اهداف شوم خود دست یابند.
علی اکرمی خالصانه و بدون هیچ چشم داشتی، برای جریان نهضت آزادی تلاش می کرد اما متاسفانه قدر او را ندانستند و رفتاری پیشه کردند که زیبنده رفتار با یک مسلمان نبود.
او دوستی بزرگوار بود که بی ریا و خالصانه برای اعتقادش کار می کرد که متاسفانه قدرش را ندانستند. سوالی که مسئولان و بخصوص دبیرکل فعلی حزب سالها بعد از طرد و حذف شخصیتی باهوش و توانا چون علی اکرمی باید پاسخگو باشند، این است که چرا و به چه دلیل علی اکرمی، از چرخه مدیریت به یکباره حذف و طرد شد؟ آیا مسئولان و مدیران نهضت، فقط بخاطر یک شنیده و یک خبر او را حذف کردند؟ یا مدارکی مستدل از عدم اطمینان او بدست آوردند؟
پیرامون پرسش اول اگر پاسخ شان مثبت است، باید گفت؛ برای مسئولان و دست اندرکاران یک حزب سیاسی جای تاسف است که فقط بخاطر یک خبر، انسانی با کارآمدی و توانمندی علی اکرمی را حذف کردند اما اگر مدارکی مستدل و متقن بدست آورده اند چرا سالهاست شفاف سازی نکرده اند؟ اگر هم می گویند برای حفظ آبرو این اقدام را انجام نداده اند که می رسیم به عملکرد شورای محترم نگهبان که نهضت آزادی سالهاست به این نهاد قانونی ایراد و اشکال می گیرد که چرا دلایل رد صلاحیت ها را علنی منتشر نمی کند.
علی اکرمی شخصیتی بود که با دو بال حرکت می کرد یک بال در عرصه روزنامه نگاری و یک بال در عرصه سیاست. هم در عرصه روزنامه نگاری توانا و باتجربه بود و با روابط¬عمومی قوی و مسلط فعالیت می کرد و هم در عرصه سیاست پخته، عملگرا و حساب شده و بدون حب و بغض حرکت می کرد. حسادت و بغض باعث شد که در دوران بعد از درگذشت مرحوم دکتر یزدی از ظرفیت ها و قابلیت های او استفاده نشود.
از برخوردی که با او و برخی دیگر در نهضت آزادی شد می توان نتیجه گرفت که همه احزاب سیاسی در دنیا بر اساس اخلاق کار نمی کنند و هیچ کس محض رضای خدا موش نمی گیرد حتی احزابی که فریاد اخلاق در سیاست را سر می دهند. بنابراین می توان گفت که سیاست پدر و مادر ندارد. با افتخار و با صدای بلند می گویم که عضو هیچ حزب سیاسی نیستم.