در عین حال خواستار پیشبرد همه جانبه روند احیای بافت های روستایی با هدف محقق ساختن نوسازی های کشاورزی و روستایی شد و گفت: «سخت ترین وظیفه در مسیر ساخت یک کشور سوسیالیستی مدرن، در حومه شهر است».

شی جین پینگ از ۱۹۶۹ میلادی، هفت سال را به عنوان جوانی تحصیل کرده در کنار کشاورزان دهکده کوهستانی دور افتاده و بایری به نام «لیانگ‌جیاهه» در شهرستان «یا‌ن‌چوان» از توابع شهر «یان‌آن» زندگی و کار کرده و بر همین اساس، به خوبی از سختی شرایط زندگی در این مکان ها آگاه است و می داند که مردم در غارهایی ساده زندگی می کنند و روی تخت هایی از آجر و خشت می خوابند.

رهبر چین در این روستا به حزب کمونیست ملحق شد و بعدها رئیس حزب دهکده گشت در حالیکه مدام به راه هایی برای بهتر کردن شرایط زندگی در این دهکده فکر می کرد. او به خاطر می آورد که مهم ترین آرزو در آن بازه از زمان این بود که دسترسی روستاییان به گوشت ممکن شود.

از آنجایی که اولویت اصلی از نگاه شی جین پینگ، تولید مواد غذایی برای روستاییان بود، پیشنهاد بهسازی شرایط خاک محلی را از طریق ساخت سد ارائه کرد و همین پیشنهاد، بخش وسیعی از زمین های خشک را به زمین های حاصلخیز بدل نمود و بازدهی محصول را از هزار و پانصد کیلوگرم در هر هکتار به حدود هفت هزار و پانصد کیلوگرم رساند. متعاقب آن نیز، درآمد سرانه سالانه روستای لیانگ‌جیاهه نیز از ۹ هزار و ۶۰۰ یوان در سال ۲۰۱۴ میلادی (۱۴۷۸ دلار) به ۲۱ هزار و ۶۳۴ یوان در سال ۲۰۱۹ میلادی (۳۳۳۵ دلار) رسید و افزایش یافت.

از زمانی که شی جین پینگ از سال ۲۰۱۲ میلادی دبیرکلی کمیته حزب کمونیست را در هجدهمین کنگره ملی این حزب عهده دار گشت، کار مرتبط با کشاورزی، مناطق روستایی و کشاورزان را که مجموعا «سه فاکتور روستایی» خوانده می شوند، در اولویت قرار داد؛ این موضوعات، عناصری حیاتی برای توسعه کشور و رفاه زندگی مردم روستا به حساب می آیند.

در جریان نوزدهمین کنگره ملی حزب کمونیست چین در سال ۲۰۱۷ میلادی بود که استراتژی احیای بافت روستایی رسما توسط شی جین پینگ معرفی شد. این استراتژی شامل دو هدف بلند مدت می گردد که عبارتند از: محقق ساختن پیشرفتی قاطع در مسیر احیای مناطق و بافت های روستایی تا سال ۲۰۳۵ میلادی و همچنین جوان سازی کامل با وجود کشاورزان مرفه و بخش های کشاورزی پرقدرت تا سال ۲۰۵۰٫

استراتژی احیای بافت روستایی به منظور محقق ساختن اهداف فوق بر اجرای سیاست هایی از جمله تشویق کشاورزان در مقیاس کوچک به اتخاذ شیوه های کشاورزی مدرن، ارتقاء و به روز رسانی تکنولوژی ها و ماشین آلات کشاورزی، بهبود حقوق مالکیتی کشاورزان و الزام دولت های محلی به ترمیم تخریب های زیست محیطی تاکید دارد.

انجام این تلاش های خستگی ناپذیر برای توسعه بافت های روستایی با نتایج ثمربخشی همراه بوده است. چین به عنوان بزرگ ترین کشور در حال توسعه دنیا، توانست در فوریه سال ۲۰۲۱ میلادی فقر را از بین ببرد و بیش از ۸۵۰ میلیون نفر از مردم خود را در طول چهار دهه گذشته از فقر برهاند.

در طول این بازه زمانی، زیرساخت های روستایی و خدمات عمومی ضروری نیز تا حد بسیار زیادی ارتقاء پیدا کردند؛ از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ میلادی، بیش از ۱٫۴ میلیون کیلومتر جاده روستایی ساخته شد و اینطور برنامه ریزی شده است که تا سال ۲۰۳۵، کل طول جاده های روستایی به ۵ میلیون کیلومتر برسد. زیرساخت های ارتباطی در مناطق فقیر گسترش یافته است و در حال حاضر بیش از ۹۸ درصد از روستاهای فقیر چین به ارتباطات فیبر نوری و تکنولوژی اینترنت نسل چهار دسترسی دارند.

در واقع، اصلاح و توسعه بافت های روستایی کشور چین تاثیرات ادامه داری را از روستاها به صنایعی همچون تکنولوژی کشاورزی، امنیت غذایی، ترمیم بافت های زیست محیطی و مدیریت زباله کشانده است.

طبق گزارش ارائه شده در جریان برگزاری بیستمین کنگره ملی حزب کمونیست، مدرنیزاسیون چینی به معنای مدرنیزاسیون رفاه مشترک برای همگان است؛‌ در این گزارش به صورت ویژه تاکید شده است که کشور چین به شیوه ای پیوسته به ارتقاء روند احیای مشاغل، استعدادها، فرهنگ، اکوسیستم ها و سازمان ها در روستاها خواهد پرداخت.

اینطور به نظر می رسد که مدرنیزاسیون روستایی در چین بدون قدرت ملی و از همه مهم تر بدون رهبری حزب کمونیست، امکان پذیر نخواهد بود.