🔹بسیاری از پدیده‌ها و مناسبات در ایران، نقطه مقابل فلسفه وجودی آن‌ها است. به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. موارد دیگر را شما بگویید:

۱- اختراع کامپیوتر و نرم‌افزارها با هدف تسهیل در زندگی انسان‌ها و جوامع به وجود آمد. در ایران بهترین وسیله برای عدم انجام وظایف کارمندان ادارات و بانک‌ها است؛ با اسم رمز: «سیستم قطع است!»

۲- مسئولان همه کشورهای جهان می‌دانند که آمده‌اند تا با علم و تخصصشان مشکلات مردم را رفع و گره‌گشای امور کشور باشند. در ایران همه مسئولان قوای سه‌گانه با تکرار یک کلمه «باید!» گویی نقش اپوزیسیون را بازی می‌کنند و معلوم نمی‌شود این «باید»ها را چه کسانی قرار است محقق کنند.

۳- چراغ راهنمای ماشین برای دادن هشدار به خودروهای پشتی است که سرعت خود را کاهش دهید تا خودروی جلویی به راست یا چپ تغییر مسیر دهد. در ایران معنی آن این است که: «ای خودروهای پشت سری، سرعت خود را افزایش دهید و از همان سمت سبقت بگیرید تا آن خودرو نتواند زودتر از شما به سمت مورد نظر تغییر مسیر دهد!»

۴- در همه جهان در دوران رکود، نرخ بهره پایین می‌آید تا تولیدکنندگان کالا و خدمات، تشویق به دریافت وام و سرمایه‌گذاری شوند و در نتیجه اقتصاد از رکود خارج شود. در ایران نرخ بهره در دوران رکود در بازار تا رقم حیرت‌آور و باورنکردنی و خانمان برانداز ۵۰٪ می‌رسد. بنابراین همواره با رکود تورمی مواجه هستیم.

۵- خط(لاین) سرعت در تمامی بزرگراه‌های جهان، یعنی واقعاً خط سرعت! اما در ایران در شرایط تراکم ترافیک همیشه در خط سرعت راه بندان است و خودروها از خطوط سمت راست و شانه جاده درحال سبقت گرفتن هستند.

۶- در دنیا از مواد غذایی تا صنعتی اگر برند جدیدی به بازار عرضه شود، تلاش می‌کند به طور دائم با افزایش کیفیت، خدمات و نوآوری به تعداد مشتریان خود بیافزاید. در ایران همین‌که مطمئن شوند مردم به استفاده از آن کالا عادت کرده یا مجبور شده‌اند، گام به گام از کیفیت خود می‌کاهند.

۷- گارانتی در جهان یعنی ضمانت سلامت و کارایی کالا و خدمات از سوی سازنده کالا یا ارائه دهنده خدمت. در ایران گارانتی بیشتر به یک شوخی شبیه است و حتماً به شما ثابت می‌کنند که ایراد از شما بوده و ربطی به گارانتی ندارد تا از خیر آن بگذرید. عملاً همه ما پذیرفته‌ایم که گارانتی در ایران بی‌معناست.

۸- در تمامی کشورهای پیشرفته که تولیدکننده خودرو هستند، مردم با آمدن مدل جدید، در صورت امکان مشتاق خرید آن هستند. چرا که حتماً شکل ظاهری، تکنولوژی به کار رفته، مسائل فنی و امکانات جانبی آن ارتقا یافته است. در ایران همه و حتی مکانیک‌های خودرو توصیه می‌کنند اگر می‌خواهی از خودروهای تولید داخل خریداری کنی، مدل سال‌های قبل را خریداری کن! چرا که مدل‌های جدید مفت نمی‌ارزد!

۹- در عموم کشورهای توسعه‌یافته معیار واگذاری مسئولیت‌ها به مسئولان دولتی، تخصص و کارآمدی آنان است. در ایران سال‌هاست این موضوع بدل شده به تب مدرک خواهی! و کسب عنوان دکترا چنان آقایان را از خود بی‌خود کرده که به هر ترفندی گاه مضحک و گاه تأسف‌بار، عنوان دکترا را از آن خود کرده‌اند که گویی دکتر زاده شده‌اند و از ابتدا «دکتر» پیشوند اسمشان بوده است! این شد که اصولاً کسی جز با عنوان دکترا نمی‌تواند مسئولیتی را عهده‌دار شود؛ هرچند متخصص و توانمند باشد. از داستان صاحب مدرک شدن بسیاری از مسئولان می‌توان کتابی طنز وخواندنی نوشت! که البته در آینده نوشته خواهد شد.

۱۰- در دنیای پیشرفته به واقع حق با مشتری است. در ایران باید پول زبان بسته را بدهی و با گردن کج در مقابل کسبه محترم کرنش کنید تا خدای ناکرده خاطرشان آزرده نگردد. در مراجعه به مراکز دولتی نیز عاجزانه و با گردن کج باید خواسته‌تان را مطرح کنید تا خاطر مسئول محترم مکدر نشود و جمله زیبای «این دیگر مشکل شماست!» را تحویلتان ندهد.

🔹 *چه خبر است؟!*
🔹 *واقعاً اینجا کجاست؟!*

https://instagram.com/mohammad.javad.mozaffar