به گزارش خبرنگار صدای چراغ روشن، پاریدولیا نوعی توهم بصری و غیر واقعی است که تقریبا همه ما گاها درزندگی آن را تجربه کرده ایم؛ بدون آنکه تعریفی از آن دانسته باشیم. مثلا یک تکه سنگ را شبیه فلان حیوان دیده ایم یا سایه یک درخت که روی دیوار افتاده را شبیه یک پیرمرد خمیده دیده ایم؛ پاریدولیا از همین جا شروع میشود؛ از کلمه شبیه.

این شباهت گاه چنان زیاد است که اکثر افراد با دیدن آن به یک شباهت مشترک می رسند و گاهی هم این شباهت آنقدر زیاد نیست که ملاقات کننده ها را به نقطه مشترکی از توهم و تصور سوق دهد و هر کدام آنها یک تصور مجزا و منحصر به فرد را تجربه می کنند که متاثر از نوع تفکر، بینش و نوع نگاه شخص به جزئیات دنیای اطرافش است. لئوناردو داوینچی در یادداشت های خود در مورد پاریدولیا نوشته است که پاریدولیا  ابزاری در اختیار هنرمند نقاش است تا با استفاده از پاشش رنگ به صورت اتفاقی تصاویری غیرواقعی بیافریند.

نمایشگاه پاریدولیا اما پا را از ایجاد یک توهم ساده فراتر گذاشته و آن را از یک کیفیت غیرعمدی و ناخواسته به اتفاقی تحمیلی تبدیل کرده است که مخاطب را بیشتر از تصور کردن وادار به اندیشیدن می کند. اندیشیدن به فلسفه ای که پشت این شباهت ساده است و چرایی ایجاد آن را به چالش گذاشته است. استفاده تعمدی آرتیست از لوازم بی ارزش و دورریختنی با عنوان عمومی آشغال نیز در همین راستا صورت گرفته است.

آرتیست آشغال ها را از کوچه و خیابان و سطل آشغال بیرون آورده و دورش قاب کشیده است تا بر ارزشمند بودن آن ها تاکید کند. قاب های متفاوت مورد استفاده ی آرتیست هم موید همین موضوع است تا مخاطب متوجه این موضوع باشد که هر شی‌ء دنیای خود را دارد.

نمایشگاه پاریدولیا از زاویه متفاوت و بکری به موضوع توهم پرداخته است. بابک بهاری در قالب تعداد عدد۵ مجسمه و ۳۵ قاب حجمی و تصویری تلاش کرده است توهمات ذهنی خودش را به نمایش گذاشته و مخاطب را وادار کند که توهماتش را از فیلتر نگاه او کشف کرده و بیافریند و به عبارتی توهمات ذهنی اش را در دنیایی کوچک تر و محدودتر که همان زاویه دید آرتیست به جهان است را بسازد.

لازم به ذکر است که این نمایشگاه تا پایان روز نوزدهم اردیبهشت ماه ازساعت ۱۰ صبح لغایت ۱۷ پذیرای عموم علاقمندان است.

خبرنگار: علیرضا نیاکان