امروز : شنبه, ۱۱ آذر , ۱۴۰۲
☘ نگاه اهل فرهنگ: “از مشی اصلاح‌طلبی تا اصلاح‌طلبان”
✍ از فردای جمعه ۲۸خرداد۱۴۰۰ و پایان انتخابات ریاست‌جمهوری، جریان اصلاح‌طلبی مورد هجوم و تخریب بی‌وقفه منتقدان، معترضان، مخالفان و معاندان داخل و خارج قرار گرفت.
✍ در این راستا به نظر می‌رسد توضیحات زیر ضروری است:
۱- می‌بایست تفاوت قائل شویم بین «مشی اصلاح‌طلبی» و «اصلاح‌طلبان» با نام و صاحب شناسنامه، چه در کسوت احزاب و گروه‌ها و چه در چهره اشخاص.
۲- به قاطعیت می‌گویم که «مشی اصلاح‌طلبی» نه تنها قابل دفاع، بلکه مدعای ما این است که به گفتمان غالب بدل شده است.
✍ اصلاح‌طلبی راهی است میان انفعال و انقلاب. این مشی نه‌تنها از سوی طرفداران صاحب‌نام آن، بلکه به جرأت می‌توان گفت از سوی قاطبه مردم ایران پذیرفته و عمل می‌شود.
✍ سال‌هاست گفته‌ام براندازان بدانند که تا اطلاع ثانوی طبقه متوسط ایران در هیچ حرکت براندازانه و خشونت‌بار مشارکت نمی‌کند. تجربه‌های ۱۳۸۸، ۹۶ و ۹۸ نشان داد آن هنگام که اعتراض‌ها به سرکوب و رویارویی خشونت‌بار بدل شود، طبقه متوسط پا پس می‌کشد و همراهی نمی‌کند. شرایط سال ۱۳۵۷ نیست که ۱۷شهریور بی‌وقفه ادامه می‌یابد تا به ۲۲بهمن می‌انجامد.
۳- شرکت معترضانه مردم با رأی سفید و رأی مخالف به نامزد تعیین شده حاکمیت و عدم شرکت در انتخابات، از نگاه من «مشی اصلاح‌طلبانه» است. یعنی اعتراضی نرم و هشدار دهنده به هسته سخت قدرت تا به خود آیند و حقوق مردم را پایمال نکنند.
۴- مدت‌هاست حتی جریان‌های وابسته به قدرت از برج عاج غرور و “این است و جز این نیست” پایین آمده‌اند و به جبر شرایط، گفتمان‌شان سرشار از پیشنهادات اصلاح‌طلبانه و رفع خطاها و اشتباه‌ها و خرابکاری‌هاست؛ هرچند که در تحقق آنها به خاطر بنیان‌های فکری‌شان ناتوان باشند.
✍ اما «مشی اصلاح‌طلبی» چنان به گفتمان غالب بدل شده که راه گریزی از آن ندارند و ناچار باید در آن چارچوب سخن گویند. هرچند برای امتناع از بیان عنوان «اصلاح‌طلبی» به کلیدواژه‌هایی نظیر «تحول‌خواهی» پناه ببرند.
۵- از سال‌ها قبل به بسیاری از اصلاح‌طلبان صاحب‌نام و حتی بزرگ این جریان به‌صراحت گفته‌ام تفاوت است بین اصلاح‌طلبی و سازش‌کاری (حتی کلامی تندتر که از نوشتن آن پرهیز می‌کنم).
✍ معنای اصلاح‌طلبی به هیچ‌وجه مترادف با خودشیرینی، مجیزگویی و همراهی با قدرت نیست. بلکه ایستادگی و مطالبه مبانی آزادی، حقوق مردم، توسعه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از راه‌های گوناگون قانونی است.
۶- در نوشتار قبلی تحت عنوان «در امتداد دیروز، در مسیر فردا» نوشتم که جبهه اصلاحات در جریان انتخابات نشان داد که نیاز به بازنگری اساسی و بنیادین در رویکرد و عملکرد خود دارد. در غیر این‌صورت انشقاق کمترین هزینه‌ای است که خواهد پرداخت.
✍ نیاز مبرم و اساسی ایران امروز اصلاحات ساختاری و بنیادین در همه عرصه‌ها است. معتقدیم و تردید نداریم که این خواسته‌ای است شدنی.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.